Nazywam się Dagmara Schulz i dziś już wiem, że w życiu nie ma przypadków.

Wyobraź sobie małą dziewczynkę, która zakochana jest w świecie mody i urody. Wszystko, co emanuje naturalnym pięknem – porusza ją do głębi. Jeszcze nie wie, że pewnego dnia spełni się jej marzenie. Że jej życiową misją będzie przywracanie kobietom tego, co w nich najpiękniejsze.

Zanim jednak to się stanie, czekają ją lata studiowania rzeczy, które jej nie pociągają i długie miesiące pracy, do której nie ma serca. Nawet jeśli jest to praca na odpowiedzialnych stanowiskach w prestiżowych korporacjach.

Aż nadchodzi dzień, który zmienia wszystko. Dagmara ma wypadek. Przechodzi operację, jest unieruchomiona na długi okres. Dostaje od losu czas na przemyślenie swojego całego życia.

Za namową mamy wybiera się na swoje pierwsze badania mammograficzne. To tam styka się z osobami okrutnie okaleczonymi przez chorobę nowotworową i pozbawionymi atrybutów kobiecości: pięknych włosów, brwi czy rzęs.

W Dagmarze coś pęka. Już wie, jak połączyć marzenie z czasów z dzieciństwa z pracą, która stanie się jej powołaniem. Wie, że od teraz chce pomagać kobietom odzyskać to, co dla nich jest szalenie ważne: ukryte w nich piękno i zapomnianą pewność siebie.

Chce wykonywać zabiegi przywracające i podkreślające piękno. I choć amatorsko zajmuje się tym od dawna, to dopiero teraz rzuca się w wir nauki. Kończy specjalistyczne kursy. Chłonie wiedzę. Z zapałem studiuje naturalne kanony piękna u najlepszych. Bo doskonale wie, że tylko ten rodzaj piękna zasługuje na uwagę.